Chris Panatier, autor powieści „Odkupienie Morgan Bright”, dokonał rzeczy absolutnie wartej uwagi – stworzył bowiem psychologiczny thriller z wyraźnymi akcentami grozy, który jest jednocześnie głęboko zakorzeniony w kanonie gatunku i niezwykle nowatorskim w swoim ujęciu. Zamiast iść na skróty utartymi ścieżkami zbrodniczej intrygi, autor wykorzystuje struktury znane z powieści gotyckiej, motywy doppelgängera i psychologiczne napięcie, aby stworzyć zupełnie nową jakość w literaturze grozy. Oryginalność tej książki nie tkwi w tym co, ale w jak – w mistrzowskim przetworzeniu formy.
Śmierć, która budzi do życia – w poszukiwaniu zbrodni
Historia o narodzinach szaleństwach, poczuciu winy, które budzi najstraszniejsze demony, nieoczywiste spojrzenie na naturę człowieka opętanego przez potężne siły własnego ja… „Odkupienie Morgan Bright” to powieść, której twórca już od pierwszych stron zdradza swoje ambicje wykraczające poza ramy zwykłego thrillera psychologicznego. Powieść gatunkowa ze świata zbrodni, w której istotny jest pierwiastek grozy – Chris Panatier wrzuca czytelnika w labirynt winy, obsesji i stopniowej utraty kontaktu z rzeczywistością. Autor z niezwykłą precyzją konstruuje napięcie, czerpiąc z klasycznych motywów, by stworzyć historię nowatorską, a jednocześnie głęboko zakorzenioną w kanonie literatury grozy.
Opowieść o emocjonalnym rozpadzie – groza zaklęta w psychice
Podstawowa gatunkowej nieoczywistości książki „Odkupienie Morgan Bright” polega na odwróceniu priorytetów. W klasycznym thrillerze, śledztwo (lub misja Morgan mająca na celu odkrycie prawdy o śmierci siostry Hadleigh) jest centralnym motorem fabuły. W przypadku Panatiera to jedynie pretekst. Prawdziwa akcja „Odkupienia Morgan Bright” rozgrywa się bowiem wewnątrz umysłu protagonistki. Wprowadzenie fałszywej tożsamości – Charlotte Turner – i dobrowolne uwięzienie się w Szpitalu Hollyhock, jest aktem destrukcyjnym. To jest śledztwo psychoanalityczne, a nie kryminalne. Oryginalność leży w tym, że im bliżej Morgan jest do rozwiązania zagadki siostry, tym dalej jest od własnej, pierwotnej tożsamości.
„Odkupienie Morgan Bright” to dowód na to, że czasami najbardziej przenikliwi obserwatorzy ludzkiej psychiki wywodzą się z obszarów pozornie odległych od beletrystyki… Chris Panatier jest tego idealnym przykładem – artystą, który potrafi połączyć techniczną precyzję z bezlitosną analizą emocjonalną, serwując czytelnikowi thrillery o chirurgicznej dokładności…
„Pisanie spadło na mnie jak grom z jasnego nieba… W 2015 roku poczułem pragnienie stworzenia powieści – prawdopodobnie dlatego, że nagle uświadomiłem sobie, że połączenie historii z czytelnikiem, który ją czyta, to coś magicznego. Świadomość, że można napisać słowa, które wiele osób przeczyta w tej samej kolejności, ale historia, która zmaterializuje się w umyśle jednego czytelnika, nigdy nie będzie wyglądać tak, jak w umyśle kogoś innego… Było w tej idei piękno, którego nie mogłem się pozbyć. Potem zacząłem pisać. Nieudolnie. Ale pisałem każdego dnia przez lata, aż moje prace zaczęły znajdować nowych odbiorców…” – deklaruje twórca.
Wzorcowa reinterpretacja gatunku
„Odkupienie Morgan Bright” to po mistrzowsku napisany horror psychologiczny. Trzeba jednak podkreślić, że nie jest tylko opowieść o śledztwie, lecz głęboka analiza psychologiczna na temat winy, tożsamości i cienkiej linii oddzielającej żałobę od obłędu. Panatier bierze klasyczne elementy gotyckie i motywy sobowtóryzmu, by stworzyć elektryzującą historię, która utrzyma czytelnika w niepewności aż do wstrząsającego finału.
